زبان پارسی را پاس داریم (کنگره جهانی پارسی‌گویان)
برپایه آمارهای بین‌المللی در سال ۲۰۱۱ حدود ۷ ر ۱۱۷ میلیون‌نفر در جهان (ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، پاکستان و…) به زبان پارسی سخن می‌گفته‌اند. اگر نرخ رشد جمعیت پارسی‌زبان این کشورها را ۵ر۱درصد در سال در نظر بگیریم، در حال حاضر بیش از ۱۳۰ میلیون نفر در جهان به زبان پارسی سخن می‌گویند. اگرچه زبان انگلیسی در جهان امروز مهمترین زبان تجاری و بین‌المللی شناخته می‌شود و دانستن آن برای بهره‌گیری گسترده از «اینترنت» ضروری به نظر می‌رسد و دست کم ۵ر۱ میلیارد نفر از مردم جهان به این زبان سخن می‌گویند یا آشنایی دارند؛ اما زبان انگلیسی به سبب برخوردار نبودن از سه ویژگی پیش گفته (باستانی بودن، داشتن ادبیات پربار و جزئی بودن تغییرات آن در هزاره اخیر)؛ در شمار زبان‌های کلاسیک جهان به حساب نمی‌آید.
در حالی که خواندن، درک و بهره‌گیری از متن‌های ادبی زبان پارسی (مانند گلستان سعدی، مناجات‌نامه‌ی پیر هرات، اسرارالتوحید، قابوس‌نامه، تاریخ بیهقی و…) برای اغلب شهروندان دانش آموخته کشورهای پارسی زبان، با گذشت بیش از هفتصدسال از نوشتن آنها، با دشواری چندانی رو به رو نیست. بسیاری از کتاب‌هایی که در بعضی از کشورهای اروپایی در عصر رنسانس و پیش از آن تألیف شده‌اند، برای شهروندان این کشورها به سادگی قابل خواندن نیست و تغییرات گسترده زبانی در دشوار فهمی این کتاب‌ها تأثیر گذار بوده است.
